Nepali Poem

रातभरीको हुरीले विनास गरीएको क्षदविक्षेद सहर झैँ भूतपुर्व प्रेमीको टुक्रा-टुक्रा गरी च्यातिएको प्रेमपत्र झैँ अशान्त सागरको ज्वारभाटा झैँ घनघोर जंगलको विसालु काडा झैँ तेरो र मेरो प्रेम।

मेरो अस्तित्वलाई मेटाएर तिमी आफ्नो झण्डा गाडौला तर मैले जे गरे त्यो त इतिहासमा लेखिई सक्यो मेरो इतिहासलाई तिमी के मेटाउन सकौला र। मेरो सालिकलाई ढलाएर तिमी वर्तमान परिपक्षका शब्द र रंगले पोतौला जहाँ मेरा सालिक थिए त्यहाँ आज तिमीले शहिद फलाना फलाना चोक भनी न्वारन ग-यौ तर मैले जे गरे त्यो त इतिहासमा लेखिई सक्यो मेरो इतिहासलाई तिमी के मेटाउन सकौला र।। ति हरेक उपसर्गबाट मेरो नाम हटाएर तिमी नयाँ नेपालको कल्पना गरौला तर सयौँ वर्ष अघि गरेको सि‌ङ्गो नेपालको कल्पना आज तिम्रो अगाडी छ यो कल्पना तिमी के मेटाउन सकौला र।।।