मौन म

जब यो दिल-दिमागले तिमीलाई बिर्सनै लाग्छ
कि कुनै स्वरुपमा तिमी सामू अाइदिन्छौ
नजरबाट अोझेल गरी बिलिन पार्न खोजे
फेरी कुनै सपना भै परेलीमा बसिदिन्छौ

झ्याल-ढोका बन्द गरी रोक्न खोजे तिम्रो अागमनलाई
बिगतका मिठा याद बनी मुटु भित्र बसिदिन्छौ
पन्छ्याई तिम्रो अस्तित्वलाई एकान्तमा बस्दा पनि
पछि-पछि पवनसँगै अाइदिन्छौ

सम्झाउन त खोजेकै हो यो मनलाई
मन तर कुरै बुझ्दैन
दुई पलको साथ दिन पनि तिमी हिचकिचायौ
जिन्दगी त म पनि पुरै खोज्दीन